Reintje…
Eens te meer staat Reintje de vos in het middelpunt van de belangstelling.
Een paar dagen terug bereikte ons dit beeld (klik hier) via de media: trotse jagers poseren bij hun buit van acht vossen die ze naar eigen zeggen weidelijk geschoten hadden. Er heerst een overpopulatie aan vossen, en dat is slecht voor mensen met kippen, daarom namen zij als beheerder van ons resterend groen het heft in eigen handen.
Deze foto werd kort nadien gemaakt, en toont jawel diezelfde vossen op een sluikstort in Ieper. Staarten afgesneden… Dit kan geenszins aanzien worden als het resultaat van weidelijk jagen
Moeten we tegen alle jacht en tegen alle jagers zijn?
Velen zijn van mening dat jacht geen recht meer heeft om te bestaan, en niet past in de 21ste eeuw. Ik ben het daar niet mee eens, maar we moeten onderscheid maken tussen grootwild jacht (reeën, edelherten, everzwijnen) en kleinwild jacht. Grote herbivoren doen het goed in Belgenland, everzwijnen door massaal bijvoederen door jagers enerzijds en de recente milde winters anderzijds, zelfs té goed. De zwarte dragonders hebben nu al vaak twee worpen per jaar en zijn in veel gebieden met té veel. Het bejagen der grote herbivoren is daarom niet uit de lucht gegrepen, al moet volgens mij alles in het werk gesteld worden om de natuurlijke predatoren van deze grote hoefdieren terug bij ons te krijgen. Dat brengt de maatschappij immers veel meer op. Voor de Sint-Hubertus is dit moeilijk aanvaardbaar (Herinner u de voorzitter die uitleg gaf over roofdieren, en weidelijke vossenjacht, met naast hem een opgezet luipaard… Redelijk schraal vond ik zelf). Jagers kan je makkelijk op de kar krijgen om de grote rovers terug te krijgen, als je hen belooft dat ze binnen twintig jaar dan recht zullen hebben op een nieuw soort jachtwild. Bijvoorbeeld permits voor enkele wolven te doden. Zo werkt het in het buitenland (Slovenië, Spanje, Frankijk, VS enz.). Raar maar waar, dat is de manier waarop je de grote carnivoren het SNELST terug krijgt. Betrek je de jagers er niet bij, dan wordt door rancune menig rover tussen licht en donker omgelegd.
De jacht op kleiner wild (hazen, konijnen, patrijzen en fazanten) daarentegen, is maar een vage schim van wat het ooit geweest is. Hazen en patrijzen zijn >90% verdwenen door industrialisatie van de landbouw en verlies van habitat, konijnen worden getergd door vier dodelijke ziektes. Enkel de fazant blijft nog over… Die wordt nog steeds jaar op jaar uitgezet, omdat nog te vaak onze monotone populierenbossen en maïswoestijnen geen ideaal biotoop vormen. Het gaat de jagers dus uiteraard niet om de kippen maar om de legaal – en vooral de illegaal geloste kotfazanten, die door de vos zwaar aangepakt worden. Die kotfazanten zijn het laatste redmiddel voor de commerciële ‘kleinwildjacht’ in Vlaanderen, dat steeds meer en meer uitgroeit tot een society gebeuren. Het probleem is dus niet de vos, het probleem is een algemene achteruitgang van de groene en tevens jachtgebieden, gekoppeld aan het introduceren van veel hapklare fazantkiekens.
Slimme jagers beseffen dit maar al te goed en doen hun best om aan habitatverbetering te doen, wat inheems jachtwild ten goede komt, jammer genoeg vormen zij een minderheid binnen het jachtgebeuren.
Vossen behoren tot het overig wild. In de gebieden met grootwild jacht worden ze minder aanzien als boeman omdat ze minder schade toebrengen aan de (groot)wildstand. Veel loerjagers zullen tevens niet graag een vos schieten, de luide knal verjaagt die ochtend/avond doorgaans alle wild in de omgeving van de hoogzit. De meeste grootwild jagers liggen dus echt niet wakker van de vos.
Denken dat alle jagers rijke knallers zijn zonder respect voor de natuur, lijkt mij redelijk ondoordacht. Bestaat er immers zoiets als een groene? Je hebt “groenen” die gans hun leven in dat ene natuurreservaat rondlopen, je hebt er die 3500 km rijden voor een zeldzaam zoogdier te zien en je hebt er die hun leven lang werk maken van een zo groot mogelijke soortenlijst. Ze vinden zichzelf allemaal groen. Evenmin bestaat er dus volgens mij iets al “De Jager”. Er zijn goede en slechte, de goede hebben nog vaak last van de excessen van de oudere generaties. Vroeger moest er als jager geen jachtexamen afgelegd worden en kon je ongeveer doen wat je wou.
Volgens mij is er nog steeds ruimte voor kleinwild jacht, met veel herstel van biotopen enz. Dit is dan nagenoeg een totale ommekeer van wat we vandaag zien in het gros van de jachtgebieden: de laatste hazen en zieke konijnen schieten, en voor de rest knallen op kotfazanten. Het is aan de jachtlobby om hun achterban te overtuigen dat zij ook baat hebben bij een hogere natuurwaarde.
KIJK SIMPELWEG NAAR DE HOEVEELHEID JACHTWILD IN NATUURRESERVATEN
Op papier moeten jagers en natuurbeschermers elkaar complementeren, niet tegenwerken.
Minister Schauvliege, ja diegene die INBO wetenschappers verbood op TV te komen spreken over de vos, geeft met de nieuwe wet weinig blijk van inzicht en nog minder van lange termijn denken over natuurbeheer.
Mijns inziens is de vossen-kwestie heel klein bier vergeleken met het falende waterbeleid of het dossier omtrent de voor de biodiversiteit cruciale bosuitbreiding. Populisme regeert het milieubeleid. Geen enkele van de grote milieu uitdagingen wordt aangepakt, en dat is volgens mij tien keer erger dan het schieten van wat vossen, wat inderdaad zeer weinig effect heeft op de populatie, zoals Koen VDB, Dirk Draulans, Jan Rodts en vele anderen reeds gestaafd hebben.
Dame Edna
Een paar weken terug vonden we in onze plankton stalen uit het Belgische deel van de Noordzee iets heel bijzonders. Een larve van een bidsprinkhaankreeft. Volwassen bidsprinkhaankreeften werden bij ons nog nooit (!) gezien, en ook de larven werden al sinds midden 20ste eeuw niet meer gemeld uit onze contreien.
Heb dan maar besloten wat tijd te steken in een foto van dit 3mm lang, vreemd uitziend, diertje.
Het resultaat is een stack van een 30 tal beelden
Rissoides desmaresti / Mantish shrimp larva / Bidsprinkhaankreeft larve
Biospeleology
Last week I went to France together with Tomas, to help in counting wintering bats in caves. In Belgium one is happy to count a few hundred bats during a single winter, in the south of France you can see thousands in a single cave.
However, due to cold mountain weather and endless presence of deep cracks -many bats hibernate as deep as possible, well tucked away- you see less species than in rainy concrete Belgium! But the numbers and the vast cave systems (some caves can be explored for more than 100 km!) turned us into very humble counters.
Here are a few images we shot.
Warm welcome to all mammal watchers. Now there are approx 25-30 brown bears in the Pyrenees. Numbers keep steadily increasing.
Local guy showing his personalized licence plates. We say yeah!
Preparing for duty
Greater horseshoe
Lesser horseshoe
Lesser
Lesser
Greater and mediterranean horseshoe bats (grote en paarse hoeven)
Mediterranean horseshoe bat (paarse hoefijzerneus)
Greater horseshoe
Greater
Cool pic by Tomas: Lesser horseshoe bat
4000-6000 Schreiber’s bats
“Where’s the party at?”
Bullfinch is always nice to see. Thanks to sunflower pits we got it much closer
Ferrari red bullfinch
“Het klein grut”
Grote zoogdieren zijn top, dat weten we al langer. Zelfs de meest hardcore twitchers noteren als bird of the trip heel vaak een groot zoogdier, en dat heeft zo zijn redenen: Er is veel minder gekend over hun ecologie, en zichtwaarnemingen gebeuren doorgaans onverwacht. Dat maakt het zo spannend. Een paar dagen terug nog ging het nieuws van een zichtwaarneming van een Borneose nevelpanter in daglicht (Sunda clouded leopard) de wereld rond (klik hier). Veel moeilijker bestaat er niet.
De nr 1 vogelkijker (Tom Gullick) heeft momenteel 8935 van de ongeveer 10400 soorten gezien, daar waar de nr 1 zoogdierfanaat (Jon Hall) na een leven lang reizen 1193 van de ruim 5500 soorten zag. Moeilijk dus!
Eeuwenlang verguisd, en al te vaak voor niets bestreden, deze grote woudlopers. Maar ze zijn taai, en bevinden zich steeds vaker opnieuw in onze nabijheid.
Kleine zoogdieren ontspringen vaak de dans der natuurfotografen, maar zijn minstens even indrukwekkend, en doorgaans ecologisch van groter belang dan grote zoogdieren. Super gespecialiseerde heersers van de ondergrond en het nachtelijke luchtruim. Enkel door er gericht naar op zoek te gaan, krijg je ze te zien.
Toevalswaarnemingen, zoals deze eikelmuis Eliomys quercinus en relmuis tijdens een nachtelijke wandeling, zijn heel uitzonderlijk. De foto’s zijn bovendien nooit echt goed.
Ze voor de lens krijgen is nog een ander paar mouwen… En wanneer we het hebben over fotografie van kleine zoogdieren dan moeten we in de spiegel kijken en beseffen dat een dergelijke fotografie verstorend kan werken. Samen met mijn copain Pieter-Jan doe ik aan zoogdierenfotografie, wij werken samen (drie flitsers) en zijn kritisch: doe het goed of doe het niet. Beter geen foto dan een foto van een verstoord dier.
Hier enkele kleine zoogdieren die ik recent voor de lens kreeg.
Vale vleermuis Myotis myotis
Baardvleermuis Myotis mystacinus
Grote hoefijzerneus Rhinolophus ferrumequinum
Grote hoefijzerneus Rhinolophus ferrumequinum
Grote hoefijzerneus Rhinolophus ferrumequinum
Huisspitsmuis Crocidura russula
roepende huisspits. Let op afwezigheid rode tandpunten (bosspitsmuis)
Abstracte spitser
Sfeerbeeldje:
Forever sleepy
Last week I had the chance to photograph a Sponge crab (Dromia personata) together with my colleague Hans.
Sponge crabs are small or medium-sized crabs which get their name from the ability to shape a living sponge into a portable shelter for themselves. A sponge crab cuts out a fragment from a sponge and trims it to its own shape using its claws. The last two pairs of legs are shorter than other legs and bend upward over the crab’s carapace, to hold the sponge in place. This individual however was not carrying a sponge.
Also often referred to as “sleepy crabs”, since allways seeming asleep
How cool are these pink chela and blue dactylus!!
Afterwards we shot this huge Nereis virens polychaete
Lac du Der
Last week I joined a family trip towards the infamous Lac du Der, an artificial lake in the french Champagne region, known for its high numbers of autumn roosting cranes. You are always joined by many other photographers so it is difficult not to walk on treaded trails. Therefore Pieter-Jan and I took as few pictures as possible…
40 000 cranes were present, which is enough I think. Plenty of Possibilities for trying to photograph them in front of the sun, the moon etc. In the lakes around the lac we had a few other cool sightings.
I think everybody should go there at least once in their life.
First for sur we had to visit the biggest barrel ever made at Epernay
Arrival at lac du der
Evening made its way through the landscape
Long exposure
From stacking dusk
till pano at dawn
Mourning fog with cranes
We found black-headed gulls following predatory fish (pikes) fishing smaller fish. The gulls wanted the smaller fish as well
Gull and pike were chasing these little guys. The fish jump out of the water trying to escape from the pike.
Jumping is not a crime
Shake your tailfeather
We did not understand where the cow was going untill we saw the signs towards Compostella.
Abstract trees
The best time to plant a tree was 20 years ago. The next best time is now.
Cry Wolf
In the previous weeks a wolf/several wolves were seen in the Netherlands and one was observed in Belgium… People were amazed. Pages and pages of newspapers and magazines are now stuffed with wolf tales.
The image of large carnivores in modern Europe often appears incongruous to many people.
Fifty years ago the situation for our large carnivores looked bleak. As a result of human persecution and transformation of the European landscape, populations had declined to the extent that they were absent from vast parts of the continent. Only some small relicts remained, in the mountains and around the edges of Europe. The specter of regional extinction was hanging in the air!
But large carnivores have shown they can live beside us in our modified cultural landscapes and nowadays the situation is transformed beyond recognition. Wolves have recolonized Scandinavia, Germany and the Alps. Relict populations in Iberia, Italy, the Balkans and the Baltics are expanding. Eurasian lynx populations are starting to reoccupy most of their former distributions in Scandinavia, the Baltic and the Carpathians, and reintroductions have returned them to many parts of the Alps and central Europe. Bear populations in Scandinavia, the Balkan and the Carpathians are reaching higher sizes. Wolverines have returned to southern Scandinavia, and even recolonized low-lying forest areas.
There probably have not been more large carnivores in Europe for more than a century.
Can we rise to the challenges of having wild neighbors?
Then we will have to accept that livestock may be lost, keeping in mind that the economic value of this lost livestock is insignificant compared to the financial value of these carnivores.
Also, hunters –being self-proclaimed nature lovers- must accept that the top carnivore has a right of living where it has lived for thousands of years. An important message here is that big carnivores also kill smaller carnivores (eg. foxes, martens etc.) and not only herbivores, which drastically reduces the presumed effects on herbivore populations.
Finally we have to think big: large carnivores need lots of space and linking the many Natura 2000 sites across Europe could supply an important refuge and core habitat.
Here my wolf images from earlier this year.
Mega Macro
Macro fotografie, een dankbare stiel volgens menig (natuur)fotograaf. De omgeving mag nog zo lelijk en saai zijn, het onderwerp van enkele milli/centimeters is het enige wat telt. Sommigen doen het graag nog extremer en gaan voor de mega macrofotografie, een gedetailleerde opname van iets heel kleins. Vaak zijn dit foto’s die samengesteld (gestackt zijn) uit een aantal beelden. Het voorwerp en diens fotograaf moeten dan volkomen stil staan t.o.v. elkaar.
Hier eerst een aantal klassieke macro opnames die ik recent maakte
knoflookpad dikkop (8cm). Kiss me baby
Detail van de botergeile lippen van een knoflookpad dikkopje
Met dit laatste beeld zit je ongeveer aan de limiet van wat standaard macrolenzen aankunnen. Wie groter wil gaan (en wie wil dat niet?) moet andere toys hebben.
In Oostende hebben wij een Leica bino (tot 180x) met een gemonteerde camera op. Daarmee kan je MEGA MACRO gaan.
Larve van een vijfdradige meun (4mm). Stack van 20tal beelden
Detail van de kop van een juveniele Nereis longissima borstelworm (Polychaeta). Deze worm vond ik (onverteerd) in de maag van een horsmakreel. Op dit beeld zie je de kop (ogen) met de mond volledig uitgestulpt. Op het einde staan twee grote kaken. Ik hoef er niet bij te vertellen dat in het micro wereldje, dit dier een geduchte predator is.
2mm lang, foto genomen op 50x, 25 tal beelden
Detail van de kaken en mondopening van een Nereis.
kaken ongeveer 1mm, 130x, stack van 25 tal beelden
Keep Shooting!
Over bloemetjes en bijtjes
Mannen praten al eens graag over de bloemetjes en de bijtjes…
Een goede copain en tevens collega van me slingert samen met zijn vrouw de Gentse stadshoning Apicula, een honing letterlijk en figuurlijk van “Hoog niveau”.
Ik fotografeer deze zomer hoe deze honing gemaakt wordt. Van een landschapsfoto van de bijenkasten op het dak van de Vooruit, tot de intieme kwispeldansjes in het raat. Very kinky!
In een eerste serie beelden, genomen op het dakterras van Marijn en Liesbeth, belicht ik de bijen in de nestkast. Daarvoor flitste ik door het met honing gevulde raat wat een gele kleur geeft.
Voor de landschapsfoto’s wacht ik op het goede licht om een Apicula bijenkast te vereeuwigen met de Gentsche skyline.