Reintje en vrienden

Na jaren zwoegen eindelijk een plek gevonden alwaar vossen geen ijle schimmen zijn die alle daglicht mijden, maar door het leven gaan als dagactieve fotogenieke schatjes. Een plek zonder weidelijke jagers die vinden dat het niet kan dat een wilde vos hun uitgezette kweekfazanten opeet, een plek zonder stroppen. In België moet hij sluw zijn, die vos heet.

Het moest hier allemaal heel snel gaan, de vos liep op een pad en dacht even na wat hij/zij die avond zou eten. “klik”

In hun spoor blijken deze vossen veel vliegende vriendjes te hebben, die als coprofaag voedsel halen uit hun drollen. De tweede foto toont klaverblauwtjes en zwart blauwtje foeragerend op uitwerpselen. Beelden genomen in Gran Paradiso NP, Italië

Think Pink

Niets des mensen blijkt de natuur vreemd.

Laten we het eens hebben over onze roze vrienden, een groep met wereldwijd maar zes soorten: de flamingo’s.

Wisten jullie dat er onder de flamingo’s een record aantal homofiele koppeltjes bestaat, in vergelijking met andere vogelgroepen? Al dit roze is dus niet zonder bijwerking gebleven.

Zeer goede ouders trouwens, die gay flamingo’s: Wetenschappers gaven een aantal homokoppeltjes een bevrucht ei om uit te broeden. De ouders bleken even succesvol in het opvoeden van de jongen.

Zijn het nu hun abnormaal gevormde koppen, hun elegant gedrag of hun totaal atypisch emotieloos voorkomen, ik weet het niet maar iets doet mij veel sympathie hebben voor deze dieren.

Zoöplankton: klein = schattig, toch?

Vliegt de kapitein uit de kajuit, dan speelt er een potvis met de schuit…

Iedereen kent het spreekwoord en ik geef toe dat er heel veel waarheid in zit, maar net zoals alle grote predatoren in zee hangt de potvis af van het zoöplankton. Een cruciaal onderdeel van het marien voedselweb.

Al anderhalf jaar spitst mijn werk zich toe op de zoöplanktongemeenschappen in het Belgisch deel van de Noordzee. Wie komt waar voor en wanneer, en wie wordt door onze pelagische vissen opgegeten?

Dit zootje ongeregeld fotograferen is niet evident en vereist een camera gemonteerd op een binoculaire miscroscoop. Wegens de zeer kleine dieptescherpte van deze technologie moet je een hoop beelden nemen en deze vervolgens aan elkaar plakken (stacken).

Hier enkele beauties die ik de laatste maanden mocht aanschouwen:

van links naar rechts: Bougainvillea sp. (Hydrozoa, 2mm) met Acartia clausii copepode in de maag, Meganyctiphanes norvegica (Krill, 1cm), Tomopteris helgolandica (borstelworm, 1cm)

Schurftvis larve Arnoglossus laterna (3mm)

Haring larve Clupea harengus (25mm)

A fish called Wanda

Hoe ze smaken weten velen. Hoe ze eruit zien, dat is een andere vraag.

Vissen ondervinden weinig mededogen van ons mensen, mijn opa zei ooit “mochten vissen stembanden hebben, er zou veel minder gevist worden”. Net daarom breng ik deze underdogs zo graag in beeld. Hier enkele vissenkoppen met bijhorende blik.

De eerste die mij de zeven soorten weet te zeggen, wordt getrakteerd!

Alt tekst Picture8_resize.jpg

De vele regeringen van het stipje België gaan zich met het klimaat bezig houden

Wie begaan is met natuur en milieu wordt nerveus van wat er nu in Vlaanderen en België gebeurt. Hypes en doemscenario’s in de media, grote (holle) woorden van politici en op het terrein niets dan miserie. De vele regeringen van het stipje België gaan zich met het klimaat bezig houden.

Het milieu kent al langer problemen
Ondertussen hebben die regeringen de milieuproblemen waarvoor ze al langer verantwoordelijk zijn – en waaraan ze gemakkelijker iets kunnen doen – onder de mat geveegd en zijn we in veel domeinen het zwart schaap van Europa: verkeersonveiligheid en -congestie, lawaaioverlast, grondwatertekorten, mestpollutie wegens te grote veestapel, gebrek aan natuur- en bosgebieden, gebrek aan groene energie,  een totale gebiedsdekkende achteruitgang van onze biodiversiteit, de voortdurende overbevissing van de Noordzee, pollutie van de waterlopen…

Het waterbeleid als voorbeeld
In 2005 moest volgens de Europese Richtlijn Stedelijk Afvalwater (die dateert van 1990) ál het huishoudelijk afvalwater gezuiverd zijn. Op dit moment loopt er officieel 71% van het Vlaamse afvalwater naar een zuiveringsstation. Dat cijfer is theoretisch. Het zegt enkel dat 71% van de Vlaamse huizen in een straat staan waarvan de riolering aangesloten is op een zuivering. Het zegt niet dat hun afvalwater daar belandt!
In werkelijkheid wordt er véél minder gezuiverd: heel wat (schattingen zeggen 20%) huizen zijn (illegaal) niet aangesloten op de riool in de straat en meer dan de helft van de riolen lekken als een zeef (veel leidingen werden nog vóór 1970 aangelegd). De helft van het Vlaams afvalwater loopt vandaag nog naar de beek of lekt weg naar het grondwater. Die beken en dat grondwater worden ook veel meer dan toegelaten vervuild door mest afkomstig van onze landbouw.

Ongeveer de helft van ons doet zijn gevoeg dus nog in de dichtstbijzijnde beek. Wat zouden de kikkers, zegges, libellenlarven en beekprikken daarvan denken?

Het zwart schaap dus…

Aquafin doet wat het kan maar komt tien jaar te laat. De gemeenten die in hun riolen het afvalwater aanleveren aan Aquafin, laten de boel oprotten.

Zij investeren gemiddeld drie keer te weinig om hun rioolnet redelijk te beheren. Heel veel riolen lopen nog naar de beek, lekken als een zeef of
vervoeren meer regen- en grondwater dan afvalwater.
De kiezers zien de riolen niet, de vervuilers moeten niet opdraaien voor de kosten, de lozers respecteren de voorschriften niet en de minister handhaaft de Europese regels niet.

Het zwart schaap dus…

Pas wanneer de ‘waterstress’ komt (bvb wanneer onze bedrijven geen goedkoop proper water meer vinden of wanneer de Europese boetes komen),

zullen we beseffen wat dit gedoogbeleid rond afvalwater en mest aangericht heeft.

Wat kunnen wij doen?
Het is aan ons om het bestuur van ons land en vooral onze gemeenten eraan te blijven herinneren dat er meer aan de hand is dan een opwarming van ons belgenlandje.

Climate Change zal de effecten van de hierboven aangehaalde milieuproblemen in sommige gevallen zelfs nog vergroten, wat het eens te meer broodnodig maakt deze drieste relicten van 50 jaar “groene miszorg” snel aan te pakken.

Voor sommigen zijn de klimaatproblemen – waarvan de gevolgen wiskundig zeker op ons afkomen – opnieuw dus een reden om de bestaande milieuproblemen verder onder de mat te vegen.

Hopelijk grijpt Europa in! Want zij hebben herders die zelfs zwarte schapen kunnen hoeden.

Floeren muis

Lang leve René Janssen en Daan Dekeukeleire.

Zonder hen zou ik niet zo gefascineerd zijn door vleermuizen. Enkele jaren van wintertellingen en koloniebezoeken later, behoren de vleren tot mijn favoriete diergroepen.

Hier alvast enkele sfeerbeelden genomen tijdens het veldwerk van René…

Grootoorvleermuis Plecotus auritus

Brandts vleermuis  Myotis brandtii

Taaie rakkertjes

Overal geloofd omwille van hun taaiheid. Neen, Artemia’s hebben het niet graag makkelijk.

Poelen waar het snikkend heet wordt en voor andere dieren te zout, daar gedijen ze. Gastronomisch zijn deze pekelkreeftjes niet kieskeurig: of het nu hun eigen uitwerpselen zijn of de algen en bacteriën die daarop groeien, overleven zullen ze.

Opmerkelijk is dat het één der enige aquatische diergroepen zijn die permanent omgekeerd zwemmen. Om lange droogtes te overleven worden ruststadia aangelegd…

Wereldwijd behoren pekelkreeftjes tot de meest gebruikte soorten (zowel adulten als larven) als voedsel in aquaculturen.