Na jaren zwoegen eindelijk een plek gevonden alwaar vossen geen ijle schimmen zijn die alle daglicht mijden, maar door het leven gaan als dagactieve fotogenieke schatjes. Een plek zonder weidelijke jagers die vinden dat het niet kan dat een wilde vos hun uitgezette kweekfazanten opeet, een plek zonder stroppen. In België moet hij sluw zijn, die vos heet.
Het moest hier allemaal heel snel gaan, de vos liep op een pad en dacht even na wat hij/zij die avond zou eten. “klik”
In hun spoor blijken deze vossen veel vliegende vriendjes te hebben, die als coprofaag voedsel halen uit hun drollen. De tweede foto toont klaverblauwtjes en zwart blauwtje foeragerend op uitwerpselen. Beelden genomen in Gran Paradiso NP, Italië
