Dieren

Na jaren zwoegen eindelijk een plek gevonden alwaar vossen geen ijle schimmen zijn die alle daglicht mijden, maar door het leven gaan als dagactieve fotogenieke schatjes. Een plek zonder weidelijke jagers die vinden dat het niet kan dat een wilde vos hun uitgezette kweekfazanten opeet, een plek zonder stroppen. In België moet hij sluw zijn, die vos heet.

Het moest hier allemaal heel snel gaan, de vos liep op een pad en dacht even na wat hij/zij die avond zou eten. “klik”

In hun spoor blijken deze vossen veel vliegende vriendjes te hebben, die als coprofaag voedsel halen uit hun drollen. De tweede foto toont klaverblauwtjes en zwart blauwtje foeragerend op uitwerpselen. Beelden genomen in Gran Paradiso NP, Italië

Niets des mensen blijkt de natuur vreemd.

Laten we het eens hebben over onze roze vrienden, een groep met wereldwijd maar zes soorten: de flamingo’s.

Wisten jullie dat er onder de flamingo’s een record aantal homofiele koppeltjes bestaat, in vergelijking met andere vogelgroepen? Al dit roze is dus niet zonder bijwerking gebleven.

Zeer goede ouders trouwens, die gay flamingo’s: Wetenschappers gaven een aantal homokoppeltjes een bevrucht ei om uit te broeden. De ouders bleken even succesvol in het opvoeden van de jongen.

Zijn het nu hun abnormaal gevormde koppen, hun elegant gedrag of hun totaal atypisch emotieloos voorkomen, ik weet het niet maar iets doet mij veel sympathie hebben voor deze dieren.

Vliegt de kapitein uit de kajuit, dan speelt er een potvis met de schuit…

Iedereen kent het spreekwoord en ik geef toe dat er heel veel waarheid in zit, maar net zoals alle grote predatoren in zee hangt de potvis af van het zoöplankton. Een cruciaal onderdeel van het marien voedselweb.

Al anderhalf jaar spitst mijn werk zich toe op de zoöplanktongemeenschappen in het Belgisch deel van de Noordzee. Wie komt waar voor en wanneer, en wie wordt door onze pelagische vissen opgegeten?

Dit zootje ongeregeld fotograferen is niet evident en vereist een camera gemonteerd op een binoculaire miscroscoop. Wegens de zeer kleine dieptescherpte van deze technologie moet je een hoop beelden nemen en deze vervolgens aan elkaar plakken (stacken).

Hier enkele beauties die ik de laatste maanden mocht aanschouwen:

van links naar rechts: Bougainvillea sp. (Hydrozoa, 2mm) met Acartia clausii copepode in de maag, Meganyctiphanes norvegica (Krill, 1cm), Tomopteris helgolandica (borstelworm, 1cm)

Schurftvis larve Arnoglossus laterna (3mm)

Haring larve Clupea harengus (25mm)

Hoe ze smaken weten velen. Hoe ze eruit zien, dat is een andere vraag.

Vissen ondervinden weinig mededogen van ons mensen, mijn opa zei ooit “mochten vissen stembanden hebben, er zou veel minder gevist worden”. Net daarom breng ik deze underdogs zo graag in beeld. Hier enkele vissenkoppen met bijhorende blik.

De eerste die mij de zeven soorten weet te zeggen, wordt getrakteerd!

Shortcut…

De shortcut die haar voordien nog niet opgevallen was,

bleek dodelijk toen deze juveniele zanglijster vloog richting  weerspiegeld struikgewas

Lang leve René Janssen en Daan Dekeukeleire.

Zonder hen zou ik niet zo gefascineerd zijn door vleermuizen. Enkele jaren van wintertellingen en koloniebezoeken later, behoren de vleren tot mijn favoriete diergroepen.

Hier alvast enkele sfeerbeelden genomen tijdens het veldwerk van René…

Grootoorvleermuis Plecotus auritus

Brandts vleermuis  Myotis brandtii

Overal geloofd omwille van hun taaiheid. Neen, Artemia’s hebben het niet graag makkelijk.

Poelen waar het snikkend heet wordt en voor andere dieren te zout, daar gedijen ze. Gastronomisch zijn deze pekelkreeftjes niet kieskeurig: of het nu hun eigen uitwerpselen zijn of de algen en bacteriën die daarop groeien, overleven zullen ze.

Opmerkelijk is dat het één der enige aquatische diergroepen zijn die permanent omgekeerd zwemmen. Om lange droogtes te overleven worden ruststadia aangelegd…

Wereldwijd behoren pekelkreeftjes tot de meest gebruikte soorten (zowel adulten als larven) als voedsel in aquaculturen.